«هورالعظیم»؛ فریاد سوختن

هورالعظیم در دهه های اخیر قربانی تصمیم هایی شده که هر کدام رگی از این تالاب بریده اند.

اولین تیغ، سدسازی بود.

در بالادست، چه ایران، چه عراق و چه ترکیه اما بیشتر از همه ترکیه که با پروژه عظیم گاپ روی دجله و فرات مخازنی ساخته که حجم شان حتی از آورد .

- هورالعظیم در دهه های اخیر قربانی تصمیم هایی شده که هر کدام رگی از این تالاب بریده اند.

اولین تیغ، سدسازی بود.

در بالادست، چه ایران، چه عراق و چه ترکیه اما بیشتر از همه ترکیه که با پروژه عظیم گاپ روی دجله و فرات مخازنی ساخته که حجم شان حتی از آورد سالانه این رودها بیشتر است؛ یعنی آب را گروگان گرفته است.

غروب های رُفیعِِ، روستایی در نزدیکی هویزه، در مرز ایران و عراق، پرده ای از جهنم است.

آن سوی مرز، در خاک عراق، هیولای آتش هورالعظیم شعله می کشد و دود و سیاهی اش به این سمت می آید؛ مصیبتی تازه بر مصائب هورالعظیم.

  مهدی افشارنیک در گزارشی در  روزنامه شرق نوشت: رحمان بوعذار می گوید: عادت کرده ایم .

به جهنم چگونه می شود عادت کرد؟ ترکیب آتش و غروب خورشید و سیاهی دود، رنگین کمانی از درد ساخته که در صدای رحمان موج می زند.

این مرد زخمی است؛ زخمی بر قلبش، بر کلامش.

حریف بغضش نمی شود.

وقتی می خواهد از خودش بگوید، به داستان طفل خردسالش گریز می زند که با نارسایی قلبی زیر تیغ جراحی رفته است.