عباس عبدی: چرا ایران در گفت وگوهای خارجی و حتی داخلی به بن بست می رسد؟

جالب است که ایران در خارج گفت وگو می کند، ولی در داخل حتی هیچ گفت وگویی صورت نمی گیرد.

گفت وگوهای داخل کشور نه پشت میز، بلکه از روی پشت بام و با فاصله زیاد است.

- جالب است که ایران در خارج گفت وگو می کند، ولی در داخل حتی هیچ گفت وگویی صورت نمی گیرد.

گفت وگوهای داخل کشور نه پشت میز، بلکه از روی پشت بام و با فاصله زیاد است.

که به هر چیز شبیه است، جز گفت وگو.

عباس عبدی روزنامه هم میهن  تقریباً روشن است که جامعه ایران خالی از گفت وگوی جدی در داخل یا با خارج است.

گفت وگویی که نیاز جامعه ما هم هست.

ازاین رو، شاید این پرسش که آیا گفت وگو مفید و موثر است، عجیب باشد.

چون به صورت پیش فرض گفت وگو امری پذیرفته شده و مفید تلقی می شود.

گفت وگو به طور قطع منافعی هم دارد.

ولی باید سطح انتظارات از گفت وگو را روشن کرد.

گفت وگوهایی که ظرفیت توافقات مهم دارند، مستلزم پذیرش پیش فرض هایی روشن است که اگر آن پیش فرض ها از سوی طرفین پذیرفته نشود، اثرات گفت وگو کم دامنه و غیرمهم خواهد شد و چه بسا با شکست مواجه شود.

گفت وگوی موثر چه در داخل کشور و چه در سطح بین الملل مستلزم چنین شرطی است.

در این یادداشت می کوشم که پیش فرض های هر دو طرف گفت وگوهای احتمالی را شرح دهم.