نوجوانی و بیزاری رشدی : چرا نوجوانان از والدین شان فاصله می گیرند؟

اینکه می گویند عشق بین والد و فرزند، بی قید و شرط است، حقیقت دارد.

اما هر رابطه ای، حتی عمیق ترینشان، دستخوش تغییر و تحول می شود.

هیچ دورانی پُرتلاطم تر از نوجوانی نیست؛ - نوجوانی و بیزاری رشدی : چرا نوجوانان از والدین شان فاصله می گیرند؟ اینکه می گویند عشق بین والد و فرزند، بی قید و شرط است، حقیقت دارد.

اما هر رابطه ای، حتی عمیق ترینشان، دستخوش تغییر و تحول می شود.

هیچ دورانی پُرتلاطم تر از نوجوانی نیست؛ جایی که گویی فرزند دلبندتان ناگهان به موجودی بیگانه تبدیل می شود که دیگر با اشتیاق قبل در کنارتان نمی ماند، کمتر حرف می زند و حتی گاهی نگاه هایش بویی از دلخوری یا رنجش دارد.

آیا این یک “بیزاری رشدی” گذراست یا نشانه ای از یک مشکل عمیق تر؟ و مهم تر از آن، به عنوان والدین چطور باید در این مسیر پرفراز و نشیب، راه خود را پیدا کنیم؟ عصر ایران؛ سواد زندگی؛ مریم طرزی- با ورود فرزندمان به دوران نوجوانی، ناگهان احساس می کنیم که از ما فاصله گرفته است.

انگار که حالا دلایل بیشتری برای “بیزاری” ما پیدا کرده است.

حتماً شنیده اید که می گویند: “ما دو نفر هستیم و او یک نفر، پس چرا همیشه احساس می کنیم که حریفش نمی شویم؟” این دقیقاً همان حس والدین است! سؤالی که زیاد مطرح می شود این است: “چرا نوجوان 13 ساله ما یا اصلاً نمی خواهد کاری به کار ما د