از محیط زیست تا قدرت اجتماعی؛ رخداد آبیدر سنندج و میل به خودسازمان یافتگی

کنش های خودجوش زیست محیطی در مناطق «پیرامونی»، در زمینه ضعف نهادی دولت، به صحنه ای برای بروز میل جامعه به «خودسازمان یافتگی» بدل شده اند؛ - از محیط زیست تا قدرت اجتماعی؛ رخداد آبیدر سنندج و میل به خودسازمان یافتگی کنش های خودجوش زیست محیطی در مناطق پیرامونی ، در زمینه ضعف نهادی دولت، به صحنه ای برای بروز میل جامعه به خودسازمان یافتگی بدل شده اند؛ پویشی که از حفاظت طبیعت فراتر می رود و به صورت بندی قدرت اجتماعی از پایین می انجامد.

عصر ایران؛ هادی سلیمانی قره گل (دکتری جامعه شناسی و پژوهشگر سیاست داخلی) - در سال های اخیر، رشد حساسیت های زیست محیطی و مشارکت داوطلبانه در مناطق به اصطلاح پیرامونی ایران، به ویژه در غیاب نهادهای کارآمد، رنگ وبویی اجتماعی و سیاسی یافته است.

در همین بستر، آتش سوزی مرداد 1404 در ارتفاعات آبیدر سنندج و جان باختن تاسف بار سه داوطلب مردمی در مهار آن، نه صرفاً یک بحران طبیعی، بلکه نقطه ای کانونی برای مشاهده همبستگی محلی و ظرفیت کنش جمعی بود.

این رویداد که به سرعت در رسانه ها و شبکه های اجتماعی بازتاب یافت و ابعادی نمادین پیدا کرد، فرصتی برای واکاوی مناسبات دولت و جامعه در بسترهای پیرامونی و بازاندیشی در آن است.