صدای رسای فلسطین؛ روایت ایستادگی زنی از جنس امید

در سرزمینی که نفس های آزادگی، همواره زیر چکمه های رژیمی ستمگر و اشغالگر خاموش می شد زنی می زیست که صدای رسای زنان فلسطینی بود.

- در سرزمینی که نفس های آزادگی، همواره زیر چکمه های رژیمی ستمگر و اشغالگر خاموش می شد زنی می زیست که صدای رسای زنان فلسطینی بود.

خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ سمیحه خلیل، صدای زخم خورده و مقاوم زنان سرزمین فلسطین، در سال 1923 در عنبتا از توابع طولکرم متولد شد؛ در سرزمینی که نفس های آزادگی، همواره زیر چکمه های رژیمی ستمگر و اشغالگر خاموش می شد.

در خانواده ای پرتلاش و شریف، میان برادران و خواهران خود بزرگ شد و از کودکی لمس کرد که آزادی در سرزمین اشغال شده، بی هزینه نیست.

در هفده سالگی با سالمه خلیل ازدواج کرد و پنج فرزندش را، بارها در کوچ های ناگزیر میان غزه، بیروت، دمشق و طولکرم، همراه برد؛ در حالی که هرگز سایه وحشت، بازداشت و بی حقوقی که رژیم صهیونیستی بر جان و تن فلسطینیان گسترده بود، از زندگی شان کنار نرفت.

سمیحه که خالتی أم خلیل خوانده می شد، هیچ گاه از تعلیم و امید به مردم دست نکشید، با وجود آن که رژیم اشغالگر بارها او را از حق تحصیل، سفر و حتی شرکت در مراسم سوگواری خانواده محروم ساخت.

دشمنی و سرکوب آشکار و مخفی رژیم اسراییل، سمیحه را به نماد پایداری و صدای رسای زنان ستم دیده فلسطین بدل کرد.