کوبریک در «اودیسه فضایی» چه می گوید؟

 کوبریک در اودیسه فضایی، داستانی نمی گوید.

او زمان را خم می کند، معنا را کش می دهد، و انسان را از زمین به مرزهای آگاهی می برد.

او در این فیلم نمی گوید «بفهم»، -  کوبریک در اودیسه فضایی، داستانی نمی گوید.

او زمان را خم می کند، معنا را کش می دهد، و انسان را از زمین به مرزهای آگاهی می برد.

او در این فیلم نمی گوید بفهم ، بلکه می گوید: تجربه کن.

   عصر ایران؛ نورا جمالی - در آغاز، تنها سکوت بود.

سکوتی عمیق تر از هر دیالوگ، پُرتر از هر موسیقی.

و در دل آن سکوت، فضا گسترده می شود، ستارگان می چرخند، و انسان می کوشد تا در هستی جایی برای خودش پیدا کند.

   فیلم 2001: یک اودیسه فضایی ساخته استنلی کوبریک، بیش از آنکه یک روایت سینمایی باشد، یک تجربه متافیزیکی ست؛ یک شعر تصویری درباره تکامل، آگاهی، مرگ، و تولد دوباره.

فیلمی که با سکوت آغاز می شود و با نگاه یک جنین فضایی پایان می گیرد.

گویی کوبریک می خواهد ما را در برابر چیزی قرار دهد که نمی توان درباره اش حرف زد بلکه تنها باید آن را حس کرد.

  در یکی از مشهورترین آغازهای تاریخ سینما، کوبریک فیلم را با تصویری از زمین، ماه، و خورشید آغاز می کند.

همزمان با نوای کوبنده چنین گفت زرتشت اثر اشتراوس.

پس از آن، با جهشی عظیم به عقب، به عصر نخستین میمون ها می رویم؛ جایی که ابزار، نخستین بار در دست بشر اولیه قرار م�