دلم به حال دزدی که قرار بود دست هایش را قطع کنم می سوخت!/ قرص کذایی را بی اختیار بلعیدم بعد دیدم دیگر از آدم کشی نمی ترسم!

وقتی من و میرغضبِ مامور و نیز پدرم به میدان اعدام رفتیم، قلبم می لرزید زیرا برای اولین بار بود که می خواستم به شغل وحشتناک و رعب انگیز خود شروع کنم.

- دلم به حال دزدی که قرار بود دست هایش را قطع کنم می سوخت!/ قرص کذایی را بی اختیار بلعیدم بعد دیدم دیگر از آدم کشی نمی ترسم! وقتی من و میرغضبِ مامور و نیز پدرم به میدان اعدام رفتیم، قلبم می لرزید زیرا برای اولین بار بود که می خواستم به شغل وحشتناک و رعب انگیز خود شروع کنم.

 در تاریخ معاصر ایران، نام برخی مشاغل و افراد با هاله ای از هراس و ابهام همراه بوده است؛ یکی از این چهره ها، علی میرغضب، آخرین بازمانده میراث شغلی جلادی در تهران است؛ مردی که وقتی خبرنگار اطلاعات هفتگی در تابستان 1336 با او مواجه شد، نزدیک به یک قرن از عمرش می گذشت و در کوچه پس کوچه های مولوی دستفروشی می کرد.

به گزارش خبرآنلاین، در گذار از سلطنت مظفرالدین شاه به پایان عصر قاجار، علی میرغضب علاوه بر نقش خود به عنوان یک مأمور حکومتی، شاهد بسیاری از رخدادها و ماجراهای حیرت انگیز و گاه بی رحمانه ای بوده که کمتر کسی جسارت روایت بی پرده آن را دارد.

او، برخلاف عواطف عمومی نسبت به شغل خویش، صراحتا از تجربه ها و اتفاقات سهمگینی که طی سال ها فعالیت به چشم دیده، سخن می گوید؛ واقعیت هایی از سازوکار انتخاب و تربیت میرغضب، منا