بحران زاینده رود؛ صدای زنگ خطر بلندتر از همیشه

دختر بچه ای در حال دویدن روی شن های داغ بستر خشک زاینده رود است.

مادرش با نگاهی نگران می گوید: «نمی دونم این بچه اصلا صدای آب رو شنیده یا نه… آخه کی بشه آب بیاد؟ کی این رودخونه زنده می شه؟»  - دختر بچه ای در حال دویدن روی شن های داغ بستر خشک زاینده رود است.

مادرش با نگاهی نگران می گوید: نمی دونم این بچه اصلا صدای آب رو شنیده یا نه… آخه کی بشه آب بیاد؟ کی این رودخونه زنده می شه؟   گرچه تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی ها در سال های اخیر، سهم مهمی در کاهش منابع آبی داشته اند، اما بسیاری از کارشناسان معتقدند که بحران زاینده رود بیش از آنکه صرفا اقلیمی باشد، مدیریتی است به گونه ای که می توان گفت برداشت های بی رویه، اجرای پروژه های ناپایدار و نبود سامانه های دقیق پایش و کنترل مصرف، وضع موجود را تشدید کرده و حیات زاینده رود را به خطر انداخته است.

  زاینده رودی که دیگر زنده نیست  به گزارش اعتماد، خورشید آرام آرام پشت گنبدهای فیروزه ای اصفهان پایین می رود.

صدای زنگ دوچرخه ها کمتر از گذشته به گوش می رسد.

پل خواجو، پیر و تنها، به رودخانه ای خشک خیره مانده که سال هاست حسرت شنیدن صدای شرشر دایمش را داریم.

  در عصرهای دلگیر تابستان، مردمی را می بینی که بی صدا کنار بستر خشک زاینده رود قدم می زنند.