چرا ایران در خود جسارت تغییر نظم جهان را می بیند؟

اراده ایران برای تأثیرگذاری بر ساختار نظم جهانی، آرمانی دست نیافتنی و موضعی کورکورانه و افراطی نیست، بلکه برآیند منطقی خودآگاهی تاریخی و تمدنی عمیق آن است.

- اراده ایران برای تأثیرگذاری بر ساختار نظم جهانی، آرمانی دست نیافتنی و موضعی کورکورانه و افراطی نیست، بلکه برآیند منطقی خودآگاهی تاریخی و تمدنی عمیق آن است.

به گزارش خبرگزاری مهر ، وطن امروز در یادداشتی نوشت: موضع جمهوری اسلامی ایران مبنی بر ضرورت بازنگری در نظم مستقر جهانی که غالباً به عنوان گزاره ای ایدئولوژیک (در معنای جعلی منفی) تلقی می شود، در واقع ریشه در منطق راهبردی ای دارد که از حافظه تاریخی و خودآگاهی تمدنی متمایز نشأت می گیرد.

پرسش کلیدی این است: چه متغیرهایی ایران را به اتخاذ چنین رویکرد دشواری برابر ساختار تثبیت شده قدرت جهانی سوق می دهد و چرا ایران نمی تواند همانند برخی کشورهای دیگر از این افق دشوار و البته ممکن چشم بپوشد؟ پاسخ در درک چارچوب هویتی ایران نه به عنوان دولت -ملت در مفهوم وستفالیایی آن، بلکه به مثابه یک دولت - تمدن نهفته است.

چگونه ذهنیت تمدن ساز عمق راهبردی ایران را تعریف می کند؟ ذهنیت حاکم بر نخبگان و لایه های عمیق فرهنگی ایران، متأثر از الگوهای تاریخی مشخصی است که جایگاه این واحد سیاسی را در تعامل با قدرت های جهانی تعریف کرده است.