قلب هایی جامانده در بین الحرمین

بین الحرمین، پلی است که از کربلا به آسمان کشیده شده و شاید همین است که وقتی کسی از آن باز می گردد انگار قلبش را جا می گذارد.

- سمنان- بین الحرمین، پلی است که از کربلا به آسمان کشیده شده و شاید همین است که وقتی کسی از آن باز می گردد انگار قلبش را جا می گذارد.

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها - هانی رستگاران* بین الحرمین، این راه باریک اما بی پایان، همان جایی است که زمین بوی خون خدا می دهد و آسمان، آکنده از نجواهای بی صداست.

قدم که می گذاری، بی اختیار آهسته می روی؛ گویی پاهایت فهمیده اند که اینجا، حریم نگاه دو خورشید است.

یک سو، گنبد برادر که از وفا لبریز است؛ سوی دیگر، گنبد برادری که آبرویش را به پای عطش ریخت.

اینجا، زمان از حرکت می ایستد.

نفس ها سنگین و آرام می شود.

هرکس آمده با دل خودش، اما دلش را که می گذارد اینجا، دیگر برنمی گرداند.

قلب ها در این کوچه جا می مانند؛ نه به اجبار، بلکه به شوق.

و چه گم شدنی شیرین تر از اینکه دلت را در آغوش حسین و عباس بگذاری.

نقطه مشترک زائران هرکدام قصه ای دارند.

یکی آمده به شکرانه برگشت دوباره، یکی آمده تا با اشک، زخم های سال های بی حسینی را مرهم بگذارد.

یکی با آرزوی شفاعت مادرش آمده، دیگری با بغضی که سال ها پنهان کرده بود.