صدای پای رییس جمهوری برای ایران می آید

در میان همه ناملایمات و ملایمات این روزها، عملکرد مسعود پزشکیان، گاه سمت و سویی به خود می گیرد که صدای پای یک رییس جمهور برای ایران و ایرانی از آن به گوش می رسد.

- مهدی محمدی کلاسر_ مرحوم عماد افروغ _از نظر شخصی خودم_، مرد نازک اندیش و البته ژرف نگر، نماینده ای متفاوت با قریب به اتفاق نمایندگان آن دوره و ادوار بعدی مجلس بود.

حضورش در مجلس چون نسیمی بود که در روزگار تنگ و تاریک روزمرگی و واپس روی، بوی اندیشه می آورد.

شوکی بود بر تن خموده سیاست آن روزگار.

هرچند این صراحت و تیغ نقدش به مذاق بسیاری از سیاسیون خوش نیامد.

شگفت نیست که در چنین روزگاری، مردی چون او را در واپسین سال نمایندگی اش از ریاست کمیسیون فرهنگی به زیر کشند و عباسعلی اختری را بر جایش نشانند.

  بگذریم.

عماد افروغ، در روزگار احمدی نژاد، تمام قد، در برابر سپردن وزارت کشور به مصطفی پورمحمدی ایستاده بود.

می گفت این انتخاب، زهری است به جان عرصه عمومی.

   روزی، وقتی گرد و غبار وزارت پورمحمدی کمی فرو نشست، در راهروی مجلس از او پرسیدم: چطور شد که دیگر از حال و روز عرصه عمومی و کار پورمحمدی، نقدی نمی کنی؟ لبخندی زد، که انگار طعنه ای به دنیا در آن پنهان بود، و گفت: نقد همیشه لازم است، اما بگذار قصه ای برایت بگویم.