کودک بدون سرزمین فکری؛ از استعمار الگوریتمی تا گم گشتگی هویتی در کودکان ایرانی

وارد عصر جدیدی از استعمار شده ایم با عنوان استعمار الگوریتمی که نه زمین ما را فتح می کند، بلکه ذهن بچه های ما را قبضه می کند.

کودک ایرانی بی آنکه غریبه باشد، - به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، کودکان امروز ایران، نسلِ اتصال به دنیای بی پایانی از محتواهای دیجیتال تلقی می شوند؛ اما این اتصال انتقال قدرت نیست، بلکه تسلط فرهنگی بیرون نشینان است.

آنچه بر صفحه نمایش کودکان ظاهر می شود، اغلب روایت هایی است که نه با فرهنگ ایرانی اجین شده و نه مطابق با نیازهای فکری و هویتی آن ها.

این وضعیت، نمود استعمار نوینی است، استعمار الگوریتمی که ذهن کودک ایرانی را به عنوان سرزمینی فکری فاقد حاکمیت در اختیار الگوریتم های غیربومی قرار می دهد (او را کالا می دانند، نه مخاطبی صاحب حق).

در چارچوب حقوق فرهنگی و کنوانسیون حقوق کودک، هر کودک حق دارد هویت ملی، زبان بومی و میراث فرهنگی اش را بازشناسی کند.

اما وقتی الفبای روایت گری اش با الگوریتمی شکل می گیرد که با اهداف سود و تکرار محتوا طراحی شده، هویت او هزینه می شود.

1- استعمار الگوریتمی؛ چرا مشابه استعمار تاریخی خطرناک است؟ الگوریتم های پلتفرم های بزرگ نه فقط محتوا توزیع می کنند، بلکه نوعی هژمونی فرهنگی جدید بنا می کنند: تحمیل روایت غالب، جمال محوری آمرانه، و بی توجهی به تنوع هویتی.