آشفتگی «تئاتر شهر» در آینه شکسته «تکیه دولت»

مکان های تئاتری در ایران اما با اینکه سویه های تاریخی و اجتماعی زیادی با خود دارند، معمولا در فرسودگی زمان از بین رفته اند و چندان چیزی ازشان باقی نمانده.

- مکان های تئاتری در ایران اما با اینکه سویه های تاریخی و اجتماعی زیادی با خود دارند، معمولا در فرسودگی زمان از بین رفته اند و چندان چیزی ازشان باقی نمانده.

نمونه اش تکیه دولت یا تئاترهای روبه ویرانی لاله زار یا تئاترهایی که در شهرهای مختلف ایران روزگاری برو بیایی داشته اند و حالا متروک و رو به ویرانی اند.

روزنامه اعتماد در یادداشتی نوشت: تئاتر همواره هنری مکان مند و زمان مند بوده.

مکان مندی اش به این معناست که تئاتر در یک فضای فیزیکی خاص رخ می دهد و این فضا بر تجربه تماشاگر و اجرا، تاثیر زیادی داشته.

اگرچه هنرهای جدید اجرایی مثل پرفورمنس، قاعده مکان تئاتری را شکسته اند و از آن رد می شوند و خود را به عرصه گذر و خیابان رسانده اند اما هنر تئاتر از همان طلیعه های نخستینش در یونان باستان، بعد از کارناوال هایی که در ستایش رویش دوباره جهان به راه می انداختند، در تئاترون   اجرا می شد.

تئاترون، فضایی برای اجرا در معماری شهری بود؛ فضایی برای تماشا، تعامل وگفت وگوی مردمی که به قصد تماشا می آمدند اما همان جا با هم ارتباط می گرفتند و با هم در دیدن و شنیدن اجرایی شریک می شدند.