احمد شاملو

احمد شاملو، شاعر بزرگ قرن بیستم ایران، در 21 آذر 1304 در تهران به دنیا آمد و زندگی اش به مثابه شعری بلند، سرشار از تبعید، تعهد، عشق و خلاقیت، تا واپسین روزهای قرن ادامه یافت.

- احمد شاملو، شاعر بزرگ قرن بیستم ایران، در 21 آذر 1304 در تهران به دنیا آمد و زندگی اش به مثابه شعری بلند، سرشار از تبعید، تعهد، عشق و خلاقیت، تا واپسین روزهای قرن ادامه یافت.

او فرزند حیدر شاملو، افسر ارتش، و کوکب عراقی بود و کودکی اش را در سایه مأموریت های پدر، میان شهرهایی چون رشت، اصفهان، سمیرم و شیراز گذراند؛ جابجایی هایی که بعدها در جهان بینی و زبان پویای او نمود یافت.

شاملو از نخستین دفتر شعرش هوای تازه در 1336 تا واپسین اثرش در آستانه در 1376، تحولی شگرف در زبان و نگاه شعر معاصر ایران رقم زد؛ شعری که نه فقط روایتگر درون، بلکه آینه ای از رنج و امید جمعی بود.

او در قالب هایی چون شعر آزاد، ترجمه، پژوهش، ترانه و حتی روزنامه نگاری، حضوری فراگیر و جریان ساز داشت و با چهره هایی چون آیدا ، به شعر فارسی بعدی، جان و جهان تازه ای بخشید.

شاملو نه تنها شاعر بود، بلکه صدای اعتراض، وجدان بیدار، و حافظ زبان انسان گرایی در دوران تاریکی و سانسور بود.

در دوم مرداد 1379، این صدای رسای معاصر برای همیشه خاموش شد، اما طنینش هنوز در زبان، شعر و وجدان فرهنگی ما جاری ست.