شبحی ما را می خواند

نکته مهم این جاست که شبح جنگ، هم چون شبح پدر هملت، مسئولیت تاریخی، سیاسی و اخلاقی ما را یادآور می شود.

این مسئولیت شبیه رویارویی با امری ناممکن است و به مسئولیت در ساختار متعارف سیاسی که به یک برنامه یا موضع از پیش مشخص شده ای تکیه می کند، - محمدرضا تاجیک استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی برای جماران نوشت: یک تا کی و کجا جنگ دوازده روزه؟ آیا شبح این جنگ کماکان در راه است؟ شبح بودگی یک رخداد/واقعه اشاره به این امر دارد که واقعیتِ واقعه از-پیش-متعین و واقع شده نیست، بلکه آن همواره در حال ساخته شدن است.

یک رخداد، بسان یک شبح حرکت می کند و با زمان تعین پیدا می یابد و چیزها را چون شبح دربرمی گیرد.

از این منظر، شبح جنگ دوازده روزه، ته تنها برای وارثانش به ظهور می رسـد، بلکه هم چنین تمامی اشـباحی را احضـار می کند که رخداد با آن ها مواجه بوده است.

شبح این جنگ، یک وضعیت قطعی، معین و مشخص ندارد.

به بیان دریدا، هستی شناسی شبح در تصمیم ناپذیری میان دو وجه این است یا این نیست قرار دارد.

شبح، یک امر غیرقابل نام گذاری است؛ نه نفس است، نه جسم و نه روح.

چیزی میان چیزی یا کسی که به ما نگاه می کند و هرگونه رویکرد معناشناختی، اونتولوژیک، روان کاوانه و هرگونه رویکرد فلسفی را به چالش می کشد.