حاج یونس را خدا چید

«شما اسطوره زندگی من هستید.

» ادامه مکالمه اس ام اسی ما تا قراری برای آینده نزدیک پیش رفت.

نشد.

تا روزی که نیمه شبی خبرش را دوستی داد: - نوشتم: شما اسطوره زندگی من هستید.

ادامه مکالمه اس ام اسی ما تا قراری برای آینده نزدیک پیش رفت.

نشد.

تا روزی که نیمه شبی خبرش را دوستی داد: حاج یونس را در تهران زدند.

مصطفی شوقی، مستندساز: قرار بود ببینمش؛ پیام دادم: دلتنگم.

می شود قراری بگذاریم؟ گفت: بی حالم.

خیلی خوش نیستم.

می دانستم بیمار است.

از چند سال پیش خبرش را داشتم.

بعد از پخش اول مستند 72 ساعت باخبر شدم.

اصرار کردم؛ حتماً باید شما را ببینم و می خواهم در مورد سوریه صحبت کنیم.

گفت: دوباره بیمارستانم.

بستری شده ام.

دلم ریخت.

می دانستم می رود و می آید.

گفت: دعا کن شهید شوم! خیلی وضعم خرابه، دعا کن خوش عاقبت بشم.

حتی فکر نکردم و نرفتم در فاز تعارف های معمول.

گفتم: ان شاءالله، به حق صاحب اسم.

سریع تایپ کردم و برایش فرستادم.

بعدش نوشتم: شما اسطوره زندگی من هستید.

ادامه مکالمه اس ام اسی ما تا قراری برای آینده نزدیک پیش رفت.

نشد.

تا روزی که نیمه شبی خبرش را دوستی داد: حاج یونس را در تهران زدند.

آخرین بار حاج یونس را در پرواز به سوریه دیده بودم؛ همان حاج یونس خوش تیپ، خوش رو و خوش لباس.