نسل آلفا، سکوی پرتاب یا پرتگاهِ جامعه ایرانی؟!

محمدامین امین زاده، کارشناس مسائل اجتماعی - امروزه یکی از دغدغه های اجتماعی و عمومی در کشور های توسعه یافته و حتی درحال توسعه، مسئله اختلافات هویتی، اعتقادی و ادراکی نسل های مختلف جوامع مختلف است.

یکی از این نسل ها که نسبت به نسل های متولدِ قرن 20 میلادی تفاوت های قابل توجهی دارد، نسل آلفا در نظر گرفته می شود.

نسل آلفا (متولدین سال 2010 میلادی به بعد)، نخستین نسلی است که کاملاً در عصر دیجیتال متولد شده و ویژگی های منحصر به فردی دارد.

در سطح جهانی این نسل با هوش دیجیتال ذاتی، انتظار فوری گرایی، تنوع طلبی و ارتباط چندرسانه ای شناخته می شود.

آنها به محتوای تعاملی مانند ویدئو های کوتاه بیش از آموزش های سنتی تمایل دارند و در کنار آنها به مسائل محیط زیستی و عدالت اجتماعی حساسیت هایی نشان می دهند.

اما در ایران، این نسل با چالش های ویژه ای چون: شکاف دیجیتالی با وجود دسترسی گسترده به گوشی های هوشمند، فشار اقتصادی خانواده ها که دسترسی به ابزار های آموزشی نوین را محدود کرده، دوگانگی فرهنگی میان ارزش های سنتی و سبک زندگی دیجیتال محور و همچنین نظام آموزشی ناهمگونی که هنوز بر حفظیات و آموزش متمرکز بر معلم تکیه دارد، مواجه است.

این در شرایطی است که این نسل به یادگیری مشارکتی و فناوری محور عادت نموده است.