الماس هایی که در کوره داغ اسارت صیقل یافتند

26 مرداد، یادآور تجلی شکوهمند صبر و صلابت و روز بوسه زدن بر خاکی است که برای ذره ذره آن، خون بهترین فرزندان این آب و خاک ریخته شده است.

- 26 مرداد، صرفاً یک تاریخ بر تقویم نیست؛ بلکه سرود حماسی بازگشت پرستو های عاشقی است که پس از سال ها هجران، قفس گشودند و به آغوش آسمان وطن بازگشتند.

این روز، یادآور تجلی شکوهمند صبر و صلابت، و روز بوسه زدن بر خاکی است که برای ذره ذره آن، خون بهترین فرزندان این آب و خاک ریخته شده است.

  آن روزها، در سیاه چال های مخوف رژیم بعث، ایمان سلاح بود و صبر، سپر.

دشمن نه فقط جسم، که اراده و عزت یک ملت را به اسارت خواسته بود، اما غافل از آنکه روح های بزرگ، در تنگنای سلول ها به بی کرانگی می رسند.

آزادگان ما، با تنی مجروح، اما روحی استوار، در قلب اردوگاه های دشمن، پرچم غیرت و ایستادگی را برافراشتند و هر روزِ اسارت را به کلاس درسی از مقاومت، ایمان و توکل تبدیل کردند.

  اینجانب، به عنوان قطره ای از اقیانوس بی کران آزادگان و کسی که طعم تلخ هشت سال اسارت و غربت را با تمام وجود چشیده ام، امروز بیش از هر کس دیگری، عظمت این روز را درک می کنم.

به خوبی به یاد دارم لحظه ای را که پس از سال ها دوری، اولین نسیم آزادی بر صورتمان وزید و خاک مقدس وطن، سجده گاه گام های خسته مان شد.