شازده کوچولو هیچوقت بزرگ نشد!

اختلال اینترنتی اگر نبود، این مطلب باید درست لحظه ای بعد از نشست خبری رضا پهلوی منتشر می شد که خبری از آتش بس هم نبود و صرفا بر اساس تحلیل اظهارات وی، - مهدی محمدی کلاسر_ بی هیچ حب و بغصی، این مطلب را بخوان؛ چرا که در نوشتنش هم تلاش کرده ام همین باشد.

با لحنی آرام بخوان که من نیز چنان نوشتمش.

  این یکی، همان شازده ی کوچولوی جامانده در کوچه پس کوچه های نوجوانی است.

او همانجا ماند و جاماند.

در همان روز تمام شده است انگار.

همان روزی که از پشت میز مدرسه ای فرنگی بیرون پرید و بی درنگ، پا به خارج دیگری گذاشت—بی آن که چندان بوی خاک سیاستخانه ایران به مشامش خورده باشد.

اما قرار بود در بعدهایی که هرگز نیامدند، پادشاه باشد.

  حالا، در66سالگی و با همان خیال بافی نوجوانانه، به زبان فرانسه—زبانی که برای مردمان زاگرس و دشت های خراسان و کرانه های خلیج فارس، غریب تر از خط های میخی است—نقشه می کشد و برای سرزمین پارس نسخه ای به زبان فرانسه می پیچد.

آنقدر الکی و جدی خود را وارد جنگ کرده است که علنا فریاد می زند: ما سه نفر را کجا می برید؟! گویی در قصه ای که از هیچ سو به او نمی رسد، و هیچ نسبتی با او ندارد، نقشی دارد.

   اشتباهش این بود که فکر می کرد نتانیاهو او را جدی جدی وارد بازی کرده است.