تکیه شگفت انگیز دولت؛ از شکوه تا خاموشی

«چندین بار خود شاه شخصا به نظارت بنایی تکیه آمده، حاضر به بحث و اصلاح و انتخاب جزییات شده، حتی نحوه پوشش سقف را خودش امر می کند و بعضی مواقع تا پاسی از شب در تکیه حضور می یابد تا مطمئن شود کار طبق میلش پیش می رود.

- چندین بار خود شاه شخصا به نظارت بنایی تکیه آمده، حاضر به بحث و اصلاح و انتخاب جزییات شده، حتی نحوه پوشش سقف را خودش امر می کند و بعضی مواقع تا پاسی از شب در تکیه حضور می یابد تا مطمئن شود کار طبق میلش پیش می رود.

تکایا (مفرد: تکیه) به فضاها و بناهایی اطلاق می شود که ویژه برگزاری مجالس عزاداری و اغلب آیین سینه زنی در ماه های محرم و صفر، خصوصا دهه عاشورا، در فرهنگ مذهبی ایران ساخته می شدند.

این مکان ها، چه به صورت ساده و محقر و چه عظیم و پرشکوه، نقش مهمی در شکل دهی و استمرار مجالس سوگواری شیعیان داشته اند و از لحاظ معماری، اجتماعی و مذهبی از عناصر هویتی ایران به شمار می روند.

 به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، گرچه سابقه عزاداری امام حسین(ع) به نخستین قرون پس از واقعه عاشورا بازمی گردد، اما شکل گیری تکایا به معنای امروزی را باید متعلق به دوران صفویه دانست.

با رسمی شدن تشیع دوازده امامی در ایران صفوی عزاداری ها ساختارمندتر شد و حکومت امکانات بیشتری برای برپایی مجالس به ویژه در دهه محرم فراهم کرد.