دو زبان برای یک جنگ؛ شکاف روایت و موضع در بحران ایران، اسراییل و آمریکا

شکاف میان مواضع رسمی و روایت های رسانه ای، نه نشانه ی بی نظمی، که ابزار اعمال قدرت است: دولت ها می توانند بدون آنکه «اعلان جنگ» دهند، عملیات انجام دهند.

- شکاف میان مواضع رسمی و روایت های رسانه ای، نه نشانه ی بی نظمی، که ابزار اعمال قدرت است: دولت ها می توانند بدون آنکه اعلان جنگ دهند، عملیات انجام دهند.

می توانند بدون بر عهده گرفتن مسئولیت سیاسی، در افکار عمومی پیروز شوند.

سعید کیایی جنگی که در خرداد و تیر 1404 میان ایران و اسراییل شعله ور شده، فقط در آسمان خاورمیانه نمی گذرد.

رسانه ها، اتاق های خبر، توییتر دیپلمات ها و بیانیه های رسمی—همه به میدان نبردی تبدیل شده اند که در آن، روایت ها همان قدر اهمیت دارند که موشک ها.

اما چیزی که این بحران را خاص می کند، شکاف عمیق بین مواضع رسمی دولت ها و تصویرسازی رسانه های آن هاست—شکافی که بیش از آنکه ضعف باشد، بخشی از طراحی قدرت است.

 آمریکا: بازیگر همیشه درصحنه آمریکا هرگز بی طرف نبود.

از همان آغاز تنش ها، واشنگتن پشت اسراییل ایستاد—چه با انتقال سامانه های دفاعی، چه با اطلاعات ماهواره ای، چه با حمایت دیپلماتیک در نهادهای بین المللی.

حالا، با حملات مستقیم به تأسیسات فوردو، نطنز و اصفهان، این حمایت از مرحله ی پنهان به علنی رسیده است [1].