چرا سه کشور اروپایی دیگر واجد شرایط «مشارکت کننده» در برجام نیستند؟

سه کشور اروپایی دیگر به عنوان مشارکت کنندگان با حسن نیت در یک توافق زنده عمل نمی کنند.

رفتار آن ها از حفظ توافق به تضعیف فعالانه آن تغییر مسیر داده است.

- به گزارش جماران؛ رضا نصری، حقوقدان بین الملل در یادداشتی نوشت: بر اساس مفاد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، اعضای این توافق نه به عنوان طرف ها به معنای سنتی حقوق معاهدات، بلکه به عنوان مشارکت کنندگان شناخته می شوند.

این عنوان تهی از بار حقوقی نیست، بلکه مفهومی کارکردی را منعکس می کند: مشارکت، وضعیتی ثابت و دائمی نیست، بلکه شرطی پویا و وابسته به تداوم تعامل، پایبندی با حسن نیت، و التزام به هدف و موضوع توافق است.

به زبان دیگر، این واژه به نقشی مستمر در حفظ و اجرای مفاد توافق اشاره دارد.

در این راستا، سه کشور اروپایی—فرانسه، آلمان و بریتانیا—در ماه های اخیر مواضع و اقداماتی اتخاذ کرده اند که به طور اساسی با نقش یک مشارکت کننده در برجام ناسازگار است.

نخست، عدم ایفای تعهدات خود تحت برجام، به ویژه در حوزه عادی سازی روابط اقتصادی و تجاری با ایران، تعادل تعهداتی که شالوده توافق بر آن استوار بود را برهم زد.

با وجود وعده های مکرر، E3 پس از خروج آمریکا در سال 2018، هیچ اقدام معناداری برای رفع تحریم ها یا تسهیل تعاملات اقتصادی با ایران انجام نداد.