مهدی آذریزدی، شعبده باز کلمات پارسی

در گوشه ای از یزد، جایی که خاک کویر با قصه های کهن در هم می آمیخت، مردی زاده شد که با قلمش، کودکان ایران را به سفری جادویی برد.

مهدی آذریزدی، - در گوشه ای از یزد، جایی که خاک کویر با قصه های کهن در هم می آمیخت، مردی زاده شد که با قلمش، کودکان ایران را به سفری جادویی برد.

مهدی آذریزدی، قصه گویی که حکایت هایش نه فقط سرگرمی، بلکه آینه ای از فرهنگ و حکمت ایرانی بود، نامی است که هنوز در قلب نسل ها می تپد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما سال 1300، در محله خرمشاه یزد، مهدی آذریزدی پا به جهانی گذاشت که بوی خاک و سادگی اش، روح او را شکل داد.

در خانواده ای که پدر باغبان بود و با دست های پینه بسته نان می آورد، کودکی مهدی با قصه های مادربزرگ و لالایی های محلی گره خورد.

تحصیلاتش در کلاس ششم ابتدایی به پایان رسید، اما تشنگی اش برای دانستن، او را به سوی کتاب ها کشاند.

در کودکی، کتابی برای خواندن نداشت، اما با هر تکه کاغذ و کتابی که به دستش می رسید، دنیایی تازه کشف می کرد.

این پسر کویر، که روز ها زیر آفتاب سوزان بازی می کرد، شب ها در سایه قصه ها پناه می گرفت، بی خبر از اینکه روزی خود قصه گوی نسل ها خواهد شد.

تهران، جایی که قلم جان گرفت در جوانی، مهدی به تهران آمد، شهری که برای او نه فقط پایتخت، بلکه سرزمین فرصت ها بود.