منافق دیروز و امروز ندارد

امروز روزگار خاکستری جنگ است.

اسراییل یا محکوم می شود یا نابودی اش به دست اصحاب آخر الزمانی امام عصر(عج) رقم می خورد.

اما آنچه می ماند پیشانی نوشتی است که بر چهره عده ای خواهد ماند: - جماران: هنوز آنقدر بزرگ نشده بودیم که از جنگ چیزی جز آژیر قرمز و بمباران و تصاویری که از تلویزیون پخش می شد بدانیم.

اسم منافق را خیلی از بزرگتر ها شنیده بودیم اما اینکه اینها ماهیت شان چه بود و دنبال چه می گشتند در ذهن کودکانه ما جایی نداشت.

یک چیز اما خودش را خیلی خوب آورده بود و جا کرده بود توی سرمان: ترور .

کشتن افراد حزب اللهی رفته بود در لیست کارهای شان.

فرقی هم نمی کرد معلم باشد یا کارگر، جوان باشد یا پیر، زن باشد یا مرد، همین که ریشی داشت و طرفدار انقلاب اسلامی بود یعنی باید به چوخه اعدام منافقان سپرده می شد.

توی روز روشن خیابان را می بستند و شلیک می کردند و می رفتند.

در عرض یک هفته سه مغازه دار محله مان را که همگی حزب اللهی بودند به شهادت رساندند.

این اخبار دهان به دهان می گشت تا به گوش ما می رسید.

بابا، حاج آقا عزیزیان، آقا مسعود، آقای نادری و.

همگی از حزب اللهی های محل بودند.

اصلاً محله ما حزب اللهی زیاد داشت اما اینها کاسب بودند و میان مردم، شناس.