دوره غزنوی و افول شعر عاشورایی؛ تنها یک بیت در دیوان شعرای زمان

محمد مرادی در سلسله یادداشت هایی به بررسی «شعر عاشورایی» پرداخته، این گونه شعر را از آغازین قدم های شعر فارسی پیگیری کرده و در دومین قسمت آن، - شعر عاشورایی/3 دوره غزنوی و افول شعر عاشورایی؛ تنها یک بیت در دیوان شعرای زمان محمد مرادی در سلسله یادداشت هایی به بررسی شعر عاشورایی پرداخته، این گونه شعر را از آغازین قدم های شعر فارسی پیگیری کرده و در دومین قسمت آن، به نقش کسایی مروزی در شعر عاشورایی پرداخته است.

به گزارش مرادی در سومین قسمت از این یادداشت ها به افول شعر عاشورایی در دوره غزنوی پرداخته و اشاراتی به اندک شعرهای عاشورایی آن دوران داشته است.

در ادامه قسمت سوم شعر عاشورایی را می خوانید: عصر شعرخیز غزنوی، دوره چندان مناسبی برای رواج شعر عاشورایی فارسی نیست.

به ویژه در زمان محمود غزنوی 387 تا 421، چندان نمودی از ادب عاشورایی در آثار برجای مانده دیده نمی شود؛ نکته ای که بعید نیست از مذهب غالب در قلمرو غزنویان نشأت گرفته باشد.

در این دوران، هرچند حکومت شیعی آل بویه در ری، حامی شعر منقبتی بوده، میزان اشعار به دست آمده از شاعران نواحی مرکزی و جنوبی ایران زیاد نیست و تنها ابیات شیعی پراکنده را در آثار منسوب به کسانی چون بندار رازی و غضایری می توان سراغ گرفت.