تنها ضامن آتش بس بیرون...

انتظار می رود، همانگونه که اکثریت منتقدان با درک شرایط، در جای درست ایستادند و برای سیادت کشور زخم های حتی عمیق را کنار نهادند، حاکمیت نیز با بازنگری در رویه های معیوب گذشته، - آتش بس اعلامی میان ایران و اسراییل، نه پایان بحران، که مکثی در دل توطئه ای عمیق و چندلایه است و درباره پایداری آن فعلا نمی توان قضاوتی داشت.

دوازده روز، یکی از پیچیده ترین و دشوارترین و ستم گرانه ترین جنگ ها به کشور عزیزمان تحمیل شد.

اسراییل و آمریکا این آتش بس را نه از موضع قدرت، بلکه به دلیل ناکامی در تحقق اهداف اولیه، پذیرش هزینه های غیرمنتظره، فشار افکار عمومی داخلی، و بیم از گسترش و بین المللی شدن بحران پذیرفتند.

قطعا، تاب آوری و پاسخ ایران فراتر از پیش بینی آنان بود.

تفوق هوایی و نخوت تکنولوژیک آنان، به تنهایی قادر به شکست اراده ی ملی نبود و با پاسخ های موشکی بی سابقه ای مواجه شد.

آنچه مهاجمان از همراهی داخلی بخشی از ناراضیان تصور کرده بودند، رخ نداد.

در خطایی محاسباتی، آنها درک درستی از تمدن، هوشمندی و تعلقات تاریخی و جغرافیایی و هویتی ایرانیان نداشتند و نمی دانستند،ایرانیان در برابر تجاوز بیگانه و دفاع از خود کوتاه نخواهند آمد و فضای واقعی مردم ایران، در این گونه موارد با فضای تفننی مجازی متفاوت است.