بازدارندگی تمام شد؛ حالا نوبت ماست که جهان را بلرزانیم

کشورها، قدرت سیاسی و نظامی خود را تا جایی بالا می برند که در صورت حمله به کشوری، طرف دوم، از ترس پاسخ متقابل، از پاسخ ضربه اول، - کشورها، قدرت سیاسی و نظامی خود را تا آنجا بالا می برند که در صورت حمله به کشور دیگر، طرف دوم، از ترس پاسخ متقابل، از پاسخ ضربه اول، صرف نظر کند.

این حالت روانی را بازدارندگی می گویند.

خبرگزاری مهر - رضا ایروانی کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی با اشاره به حمله هوایی آمریکا به کشورمان نوشت: در ادبیات مرسوم و علمی روابط بین الملل، از بازدارندگی به عنوان ترس ضربه دوم یاد می شود.

به عبارت بهتر، کشورها قدرت سیاسی و نظامی خود را تا آنجا بالا می برند که در صورت حمله به کشور دیگر، کشور مورد حمله، از ترس پاسخ متقابل آنها، از پاسخ ضربه اول، صرف نظر کند.

این حالت روانی را بازدارندگی می گویند.

بازدارندگی، آن ترس عمیق و درونی از ضربه دوم است؛ ترسی که در ناخودآگاه طرف دوم ریشه می دواند و او را از هرگونه تکرار حمله و تجاوز بازمی دارد.

کشورهایی که سازوکار بازدارندگی را پی ریزی کرده اند، خود را مطمئئن نشان می دهند؛ چراکه می دانند طرفشان جرات پاسخ گویی به ضربه نخست آنان را ندارد، و اگر هم داشته باشد، بازتاب آن چنان سهمگین خواهد بود که از اساس، عطای هرگونه اقدام خصمانه را به لقایش خواهند بخشید.