خانه ای که هنوز منتظر صدای پدر است؛ روایتی از همسر شهید «نیما رجب پور»

در میان بانوان زینبی صدای همسر شهید «نیما رجب پور» لرزه بر جان ها انداخت؛ صدایی آرام اما کوبنده که از فقدان، عشق، ایمان و از دشمنی هزارساله گفت.

- خانه ای که هنوز منتظر صدای پدر است؛ روایتی از همسر شهید نیما رجب پور رشت- در میان بانوان زینبی صدای همسر شهید نیما رجب پور لرزه بر جان ها انداخت؛ صدایی آرام اما کوبنده که از فقدان، عشق، ایمان و از دشمنی هزارساله گفت.

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها- زهرا رگان: پنج شنبه، پنجم تیرماه، سالن همایش اداره کل تبلیغات اسلامی در گیلان صحنه ای از تجلی عشق و ارادت بود؛ محفلی پرشور از بانوان زینبی، مؤمن و بیدار، که با شعار من زینبم، عقیده من ایستادگی است… آمده بودند تا یاد شهیدان را زنده نگه دارند و در مسیری که آنان رفتند، گام بردارند.

فضا، آکنده از اشک و معنویت بود.

اما آنچه این مراسم را از دیگر محافل متفاوت کرد، نه صرفاً جمعیت پرشمار یا حال و هوای سوگ، بلکه روایتی بود که برخاست و جمع را در سکوتی عمیق فرو برد.

صدای همسر شهید نیما رجب پور بود.

خبرنگار و سردبیری که صدای بی صدایان بود و حالا خودش در میان خاک و آسمان، صدایی جاودانه شده بود.

شهیدی که در حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به ساختمان شیشه ای رسانه ملی، جان داد تا حقیقت خاموش نشود.