آرزوهای جوانان دهه چهل از زبان خودشان

جوانی هستم با استعداد و حساس و آرزو دارم کمی ژیگولوها را نصیحت کنم و از دخترها بخواهم که سربه سر آن ها نگذارند.

/ نوشین ب: بزرگ ترین آرزوی من که دختر بی سرپرستی هستم داشتن یک ضبط صوت است.

- حسن مهدی – شهرری: جوانی هستم با استعداد و حساس و آرزو دارم کمی ژیگولوها را نصیحت کنم و از دخترها بخواهم که سربه سر آن ها نگذارند.

/ نوشین ب: بزرگ ترین آرزوی من که دختر بی سرپرستی هستم داشتن یک ضبط صوت است.

در تورق صفحات مطبوعات گذشته، گاه به مطالبی برمی خوریم که نه تنها حال و هوای یک دوران را بازتاب می دهند، بلکه نگاه نسلی را که در آن زیسته اند برایمان روشن می کنند.

به گزارش خبرآنلاین، یکی از این مطالب انعکاس آرزوهای جوانان دهه چهل است که مجله آسیای جوان در آن برهه صحفه ای را بدان اختصاص داده بود.

روال کار به این صورت بود که جوانان بزرگ ترین آرزوهای شان را در چند سطر می نوشتند و گاه به همراه عکس شان برای مجله ارسال می کردند.

در این نوشته ها که به ترتیب در شماره های آتی مجله منتشر و گاه توسط برخی خوانندگان جامه عمل می پوشید، می توان صدای نسلی را شنید که اکنون در سنین کهنسالی به سر می برند یا دیگر در میان ما نیستند.

نکته قابل تامل این که در بین 12 آرزوی بیان شده در یک شماره از مجله (به تاریخ 23 تیر 1342) حتی یک مورد آرزوی شغل، خانه و ماشین یا مهاجرت به چشم �