وقتی جان وطن به نام حسین گره می خورد، قلب ها به تپش می افتند و روح ها به پرواز درمی آیند...

این روزهای وطن، کربلایی دیگر است؛ جایی که مظلوم محق فریاد می زند و جز یاران حرمش، کسی به یاری اش نمی شتابد.

- وقتی جان وطن به نام حسین گره می خورد، قلب ها به تپش می افتند و روح ها به پرواز درمی آیند.

این روزهای وطن، کربلایی دیگر است؛ جایی که مظلوم محق فریاد می زند و جز یاران حرمش، کسی به یاری اش نمی شتابد.

اینجا موکب رضوی ارومیه است؛ حریمی مقدس که عاشقان سیدالشهدا، هر سال، با عشقی سوزان و دلی آتشین، به رسم آیین کهن آذربایجانی ها، چوب به دست می گیرند و دسته عزاداری شاه حسین گویان به راه می اندازند.

با نوای حیدر حیدر ، بزم رزم یاران حسین را در شب کربلا زنده می کنند؛ گویی خود در دشت نینوا ایستاده اند، کنار آن کاروان مظلوم.

آیینی که چون گوهری در سینه ی پیر و جوان این دیار می درخشد، از سردسته ای هفتادساله با قلبی جوان، تا کودکی دوساله که با قدم های لرزانش بر عرش الهی گام می نهد و به تقلید از بزرگ ترها، چوب بر سر می چرخاند، گویی شمشیر عشق به دست گرفته است.

اما اینبار در شب تاسوعای حسینی، شب علمدار دلاور کربلا، حضرت عباس (ع)، رنگ و بویی دیگر دارد.

امشب، آسمان ارومیه شاهد حماسه ای متفاوت است؛ حماسه ای که عطر وطن و عزای حسین را در هم آمیخته.