اثر زایگارنیک چیست و چگونه ناتمام ماندن کارها ذهن ما را تسخیر می کند؟

اثر زایگارنیک (Zeigarnik Effect) مفهومی در روان شناسی است که می گوید ذهن ما تمایل دارد کارهای ناتمام یا ناقص را بهتر از کارهای تمام شده به خاطر بسپارد.

- اثر زایگارنیک چیست و چگونه ناتمام ماندن کارها ذهن ما را تسخیر می کند؟ اثر زایگارنیک (Zeigarnik Effect) مفهومی در روان شناسی است که می گوید ذهن ما تمایل دارد کارهای ناتمام یا ناقص را بهتر از کارهای تمام شده به خاطر بسپارد.

این پدیده در دههٔ 1920 توسط بلوما زایگارنیک (Bluma Zeigarnik)، روان شناس لیتوانیایی، مطرح شد.

او با الهام از مشاهدات روزمره، به این نتیجه رسید که ناتمام ماندن یک کار باعث فعال ماندن آن در حافظهٔ کوتاه مدت و حتی انتقال به حافظهٔ بلندمدت می شود.

  در یک کافهٔ شلوغ در برلین، روان شناسی جوان به نام بلوما زایگارنیک مشاهده کرد که گارسون ها، سفارش های ناتمام مشتریان را با دقتی عجیب به خاطر می سپارند، اما همین که حساب مشتری تسویه می شد، جزییات سفارش فوراً از ذهنشان پاک می شد.

به گزارش یک پزشک، این مشاهدهٔ ساده پایه گذار یکی از مهم ترین مفاهیم روان شناسی شناختی شد: اثر زایگارنیک (Zeigarnik Effect).

پدیده ای که توضیح می دهد چرا مغز ما وظایف ناتمام را بیشتر به خاطر می سپارد و چرا داستان های ناتمام، فصل های باز کتاب ها یا کارهای نیمه کاره تا مدت ها ذهنمان را مشغول نگه می دارند.