دزفولی ها، یک صدا با فریاد ” دزفول علم بردار عباس رشیدت آمد / خوزستان، ایستاده در وداع با سردار وطن

به گزارش جماران، سیمین غافلی از حال و حوای تشییع پیکر شهدا در خوزستان نوشت: ساعت هنوز شش صُبح نشده بود که دفترچه و دوربینم را روی صندلی کنارم گذاشتم و کنار بقیه خبرنگارها سوار مینی بوس شدم.

از جلوی درب استانداری خوزستان، عازم دزفول بودیم.

مسیر آشنا، اما حال وهوای امروز فرق داشت.

باند ضبط ماشین پر بود از نوحه های عاشورایی و نغمه های حماسی.

صدای مداح که بالا می رفت، همه مان بی اختیار ساکت می شدیم؛ دل ها انگار از پیش رفته بودند دزفول، تا بدرقه کنند سرداری که دیگر نبود.

همانطور که جاده از کنارمان عقب می رفت، ذهنم درگیر همان چیزی بود که حالا به سادگی در آن تردد می کردیم: امنیت.

این راه ها، این خیابان ها، آسایش امروز، بی تردید مدیون ایستادگی آن هایی ست که سبز پوشیده اند و در بیابان ها و مرزها، شب را بی خواب به صبح می رسانند.

حوالی هشت صُبح؛ دزفول پیش رویمان بود.

همانند همیشه تمیز، به قاعده و آرام.

از کنار علی کله گذشتیم.

پرنده پر نمی زد.

مغازه ها همه بسته بودند.

نه برای کسادی بازار، که برای حضور در مراسم.

نزدیک که می شدیم، خیابان های مرکزی دزفول رنگ اندوه به خود گرفته بود.

مردی کنارم آرام گفت: اینجا دزفیله، همه شون غیرتی ان، اما امروز همه ایران دزفیلی شده.