جاسوسی نوین؛ از سرقت اطلاعات تا نفوذ در سیاست گذاری: بازخوانی یک تهدید خاموش

شاید خطرناک تر از نفوذ اطلاعاتی، همین نفوذ در نظام تشخیص و ارزیابی منابع انسانی، مدیران دولتی و نمایندگان مجلس و شوراها و از همه مهمتر سیاستگذاران و راهبران رسانه ملی باشد؛ - در ادبیات امنیت ملی، جاسوسی دیگر تنها به معنای جاسوسی کلاسیک و سرقت اطلاعات نظامی یا جابجایی مهره ها در دستگاه اطلاعاتی نیست.

در عصر حکمرانی دیجیتال و پیچیدگی های نوین سیاست گذاری، اشکال تازه ای از نفوذ و خرابکاری نرم در حال گسترش است؛ اشکالی که اگرچه در ظاهر بی سروصداست، اما بنیان های حاکمیت را از درون فرسوده می سازد.

در کشور ما، تهدیدات نوظهور امنیتی، نه تنها در مرزها و خاک کشور، بلکه در قلب نهادهای تصمیم ساز، نظارتی، و فرهنگی در حال رخ نمایی است.

در ادامه، به مهم ترین الگوهای نوین و سنتی جاسوسی و نفوذ که با شواهد عینی یا روندهای قابل مشاهده همراه بوده اند، اشاره می شود: 1.

جاسوسی اطلاعاتی و انحراف تحلیلی از طریق فناوری های نوین در گذشته، کسب اطلاعات محرمانه مستلزم نفوذ فیزیکی به مراکز حساس یا همکاری عوامل داخلی بود.

اما امروز دشمنان با کمک هوش مصنوعی، سامانه های پردازش کلان داده، ماهواره ها، شبکه های اجتماعی و تحلیل تعاملات دیجیتال، حجم وسیعی از اطلاعات راهبردی کشور را بدون نیاز به مأمور میدانی استخراج می کنند.