ساختمان های مقاوم، قربانی اجرای ضعیف آیین نامه ها

ایران، سرزمین زلزله های خاموش و ناگهانی است؛ جایی که نه زمین، که سستیِ نظارت، نبود مجری ذی صلاح و فراموشی نگهداری، سازه ها را به خطر می اندازد.

- ایسنا/اصفهان ایران، سرزمین زلزله های خاموش و ناگهانی است؛ جایی که نه زمین، که سستیِ نظارت، نبود مجری ذی صلاح و فراموشی نگهداری، سازه ها را به خطر می اندازد.

ایران روی یکی از کمربندهای لرزه خیز فعال جهان قرار گرفته و همواره در معرض وقوع زمین لرزه هایی با شدت ها و پیامدهای گوناگون بوده است.

این واقعیت، مسئولیتی دوچندان را بر دوش جامعه مهندسی و مدیران شهری می گذارد تا با رویکردی پیشگیرانه و علمی، ایمنی سازه ها و تاب آوری شهری را در برابر مخاطرات طبیعی افزایش دهند.

موضوع زلزله نه تنها یک چالش فنی، بلکه مسئله ای چندوجهی است که به دانش مهندسی، سیاست گذاری شهری، فرهنگ نگهداری از بناها و نظارت بر فرایندهای ساخت وساز گره خورده است.

با وجود پیشرفت های قابل توجه در حوزه طراحی و تدوین آیین نامه های فنی، آنچه در نهایت کیفیت ساخت و ایمنی شهرها را رقم می زند، نحوه اجرای این ضوابط در عمل است.

در سال های اخیر، به ویژه با وقوع زلزله هایی که در استان هایی چون کرمانشاه، هرمزگان، خوزستان و فارس به وقوع پیوسته اند، توجه افکار عمومی و رسانه ها نسبت به لزوم مقاوم سازی ساختمان ها افزایش یافته است.