نهضتی علیه مرگ راه بیندازید؛ پیش از مردن ما

آقایانِ وزرا و وکلای پشت میزنشین، آقایانِ دستوردهنده بعد از فاجعه!، پیشنهادی دارم.

- مهدی محمدی کلاسر *_ اگر دلهره ها و نگرانی هایتان بعد از وقوع داستانها و اتفاقات ناگوار، واقعی است، یک راهکار پیشنهادی برایتان آورده ام.

ابتدا بیایید این چند وقت گذشته رو باهم مرور کنیم؛ گذشته ای متصل به امروزمان که یک روز، یک الهه از چنگ الواطِ بی قانون، تا مرگ می گریزد، یک کارگر در معدنِ تاریکِ طبس خفه می شود، یک بندر در انفجار آتش می سوزد، یک دانشجو پشت درهای دانشگاه به خون می غلتد.

و شما؟ شما همان جا، پشت همان میزهای استوار، همان دستورهای نخ نمایِ بررسی کنید! ، بازنگری کنید! ، رسیدگی کنید! را صادر می کنید.

انگار نه انگار که اینجا، هر روز در آتشِ غفلت است که می سوزد.

ماییم و دستورهای پس از واقعه شما.

آقایانِ پشتِ میزهایِ گران ! گویی چو فردا شود، فکر فردا کنیم را شعارِ روزگار خویش ساخته اید! هر بار، آتش بی جهازِ غفلت افروخته می شود و بعد، چون خانه سوخت، انبان به دست به دنبالِ علاج می گردید!    از کشته شدنِ سهراب که پدر پس از مرگش او را شناخت، تا ماجرایِ سیاوش که وقتی خاکستر شد، تازه آتشِ خشمِ کاووس زبانه کشید! شما هم همان راه را می روید: پس از مرگِ سهراب، زاری کردن و نوشدارو چه سود!   بررسی های فوری که خیلی دیر شده اند  این بررسی ها