آمده بودند بمانند ولی آن ها رفتند و خرمشهر پاره تن ایران ماند

آمده بودند بمانند، و حالا 43 سال است رفته اند.

خرمشهر پاره تن ایران است، حتی با همان دیوارهای زخمی از گلوله، با همان آوای «ممد نبودی ببینی» سوزناک در حسرت محمد جهان آرا بچه خرمشهر.

- آمده بودند بمانند ولی آن ها رفتند و خرمشهر پاره تن ایران ماند آمده بودند بمانند، و حالا 43 سال است رفته اند.

خرمشهر پاره تن ایران است، حتی با همان دیوارهای زخمی از گلوله، با همان آوای ممد نبودی ببینی سوزناک در حسرت محمد جهان آرا بچه خرمشهر.

خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب، طاهره طهرانی: سوم خرداد را روز ملی شنوندگان عزیز می نامید و می خندید، بعد هم همیشه می پرسید: واقعاً کسی هست که آن جملات شنوندگان عزیز، توجه فرمایید… شنوندگان عزیز توجه فرمایید… خونین شهر، شهر خون، آزاد شد! را با آن لرزش خفیف پنهان شده در صدای مجری بشنود و مو به تنش راست نشود؟ کسی هست که چشم هایش تر نشود و قلبش از شوق و افتخار نلرزد؟ خرمشهر را به نام قدیمش محمره می گفتند، با آن آب سرخ که خاک رس داشت.

بعدها خرمشهر نامش شد و وقتی بعثی ها آمدند روی دیوارها نوشتند: جئنا لنبقی یعنی آمده ایم که بمانیم.

حرف جسورانه ای است از طرف کسانی که قرار بود 3 روزه به تهران برسند، ولی 34 روز طول کشید تا همین یک شهر را بگیرند و 19 ماه بعد، بعد از 575 روز مجبور شدند بروند.