ادب فارسی و گل هایی که آن را آراسته اند؛ کدام گل در ادب فارسی «گل» است

گل در فرهنگ و ادب فارسی همیشه معانی پیچیده ای داشته است، به جز گل سرخ یا پارسی گل های دیگری ویژه ایران هستند، مانند سوسن (سوسن چلچراغ / سوسن آزاد) بنفشه پارسی، - ادب فارسی و گل هایی که آن را آراسته اند؛ کدام گل در ادب فارسی گل است گل در فرهنگ و ادب فارسی همیشه معانی پیچیده ای داشته است، به جز گل سرخ یا پارسی گل های دیگری ویژه ایران هستند، مانند سوسن (سوسن چلچراغ / سوسن آزاد) بنفشه پارسی، نگونسار پارسی و لاله واژگون.

خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب _ طاهره طهرانی: هر سال 25 خرداد (15 ژوئن) را که به نام روز گل نامگذاری شده است، گل در فرهنگ و ادب فارسی همیشه معنای خاص و پیچیده ای داشته است.

این موضوع که گل به صورت مطلق یعنی گل سرخ (گل پارسی، گل صدبرگ، گل محمدی یا گل سوری) با نام علمی (Rosa damascena) گونه ای از رُز است که از آن گلاب می گیرند و بلبل برای شکفتن آن است که می خواند و عمرش یک روز است و ساقه اش خار دارد.

به آن رز دمشقی می گویند، که نشان می دهد آشنایی غربیان با آن از طریق شامات و سوریه و دمشق امروزی بوده است، در واقع گل سرخ از دیرباز در ایران کشت شده است؛ ولی از آن جایی که عصاره و گلاب آن از دمشق به اروپا رفته است، اروپاییان آن را رز دمشقی نامیدند.