فیروزه کوبی؛ شکوه سنگ آسمانی بر سینه فلزات اصفهان

فیروزه کوبی هنری نوپا اما ریشه دار در اصفهان بوده که با ترکیب زرگری، قلم زنی و سنگ های نیشابوری، تجلی گر سنت، ظرافت و ذوق ایرانی شده است.

- اصفهان- فیروزه کوبی هنری نوپا اما ریشه دار در اصفهان بوده که با ترکیب زرگری، قلم زنی و سنگ های نیشابوری، تجلی گر سنت، ظرافت و ذوق ایرانی شده است.

خبرگزاری مهر - گروه استان ها: فیروزه کوبی یکی از هنرهای نوپای صنایع دستی ایران است که در مقایسه با دیگر رشته های کهن این حوزه، سابقه ای کمتر اما تأثیرگذار دارد.

خاستگاه این هنر شهر مشهد است، اما اوج شکوفایی و هویت بخشی حرفه ای آن در اصفهان اتفاق افتاده است.

این هنر نخستین بار در دهه 1320 توسط هنرمند خوش ذوقی به نام یوسف حکمتیان در مشهد معرفی شد، اما ورود آن به اصفهان در دهه 1340 آغازگر فصلی تازه در تاریخ این هنر شد.

در فیروزه کوبی، خرده سنگ های فیروزه اصل، معمولاً از معادن نیشابور، بر سطح فلزاتی چون مس، برنج، نقره یا برنز با چسب مخصوص و با مهارت بسیار بالا کوبیده می شود.

سپس با صیقل دادن سطح اثر، جلوه ای از تلفیق سنگ آسمانی و فلز زمینی پدید می آید.

اصفهان؛ پایتخت هنر فیروزه کوبی در ایران هرچند فیروزه کوبی در مشهد متولد شد، اما این اصفهان بود که با بستر تاریخی هنرهای تزیینی، این رشته را به اوج رساند.