شناخت آسیای مرکزی، بستر شناخت مرزها و پیوندهای ایران

آسیای مرکزی به دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخی خود، بخشی از ایران فرهنگی محسوب می شود و نام های بسیاری از شهرها و مکان های آن ریشه در زبان فارسی دارند.

- آسیای مرکزی به دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخی خود، بخشی از ایران فرهنگی محسوب می شود و نام های بسیاری از شهرها و مکان های آن ریشه در زبان فارسی دارند.

خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب _ طاهره طهرانی: آسیای مرکزی یا آسیای میانه، منطقه ای پهناور در قاره آسیا است که به طور معمول شامل پنج کشور ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان می شود و هیچ مرزی با آب های آزاد جهان ندارد (محصور در خشکی است).

این منطقه از شمال به روسیه، از جنوب به ایران و افغانستان، از شرق به چین و از غرب به دریای خزر محدود می شود.

اصطلاح آسیای مرکزی به عنوان یک منطقه جغرافیایی یگانه در سال 1843 توسط جغرافیدان پروسی الکساندر فون هومبولت مطرح شد، اما در طول تاریخ و به خصوص پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این منطقه از نظر سیاسی و فرهنگی اهمیت ویژه ای یافته است.

تعریف دقیق مرزهای آسیای مرکزی مشخص نیست و گاهی مناطق دیگری مانند افغانستان، شمال شرق ایران، مغولستان، کشمیر، شمال پاکستان و بخش هایی از سین کیانگ چین نیز به آن افزوده می شوند.