نارضایتی سیاسی چیست؟

گروهی از محققان سیاسی، در سال 2024 احزاب پوپولیست را این گونه تعریف کردند: «احزابی که باور دارند جامعه اساساً به دو گروه همگن و متخاصم تقسیم شده است: - در نظام های دموکراتیک، نارضایتی سیاسی اگر در قالب های مدنی و قانونی ابراز شود، می تواند نقش اصلاح گر و سازنده داشته باشد.

اما در شرایطی که نهادهای سیاسی بسته یا ناکارآمد باشند، نارضایتی ممکن است به افراط گرایی سیاسی، پوپولیسم، یا خشونت سیاسی کشیده شود.

در مجموع نارضایتی سیاسی، که گاهی با عنوان ناخرسندی سیاسی یا بی اعتمادی نیز شناخته می شود، مفهومی پیچیده است که اندازه گیری آن دشوار بوده و فاقد تعریفی پذیرفته شده به صورت جهانی است.

برخی از دانشمندان سیاسی، نارضایتی سیاسی را به عنوان احساسی که افراد نسبت به دولت خود تجربه می کنند تعریف کرده اند.

نارضایتی سیاسی را می توان یکی از ویژگی های یک دموکراسی سالم دانست، زیرا نشان می دهد که شهروندان به طور انتقادی نسبت به سیاست ها یا روندهای تصمیم گیری فکر می کنند و ممکن است مخالفت خود را به شیوه های مختلف ابراز کنند.

با این حال، در سال های اخیر این نارضایتی به عنوان چالشی برای دموکراسی های غربی مطرح شده است؛ چراکه اگر تداوم یابد، می تواند به کاهش اعتماد به نهادها و رهبران سیاسی منجر شود و مشروعیت و کارکرد این نهادها را تضعیف کند.