فرشاد مومنی در شب بزرگداشتش از نسلی گفت که عزت جمعی را بر رفاه فردی ترجیح داد: دافعه ام برای چاپلوسان و رانت خواران افتخار من است / با خدا عهد کردم دانشم را در خدمت دفاع از بندگان بی پناهش قرار دهم

وقتی من با یک مسئول حکومتی درباره خطاهایشان ابراز نگرانی می کنم، همواره در مقابل چشمم این می گذرد که بهایی که مردمم باید در مقابل این خطاها بپردازند چیست! من انبوه خانواده هایی را می بینم که زیر بار سیاست های توهم زا و اشتغال زُدا فرو می پاشند.

- فرشاد مومنی در شب بزرگداشت هفتادسالگی اش، از خودش کمتر گفت و از نسلی بیشتر گفت که باور داشت زندگی با عزت جمعی معنا پیدا می کند، نه با نفع فردی.

او خود را پرورش یافته همان نسلی دانست که برای بهبود حال جامعه، از منافع شخصی گذشت.

در سخنانش، بارها به آموزگارانی اشاره کرد که بر شکل گیری اندیشه و وجدان اجتماعی اش تأثیر گذاشته اند؛ از معلمان دبستان تا اندیشمندانی چون شهید بهشتی، شریعتی، و عالی نسب.

مومنی تاکید کرد که دانشگاه را آگاهانه انتخاب کرده تا دانشی تولید کند که به کار توسعه عدالت محور بیاید، نه به خدمت رانت و قدرت درآید.

او از عهدی گفت که با خدا بسته است؛ عهدی برای استفاده از علم در مسیر دفاع از بی پناهان، نه تامین آسایش شخصی.

در میان همه تاثیرگذاران زندگی اش، وقتی از مادرش گفت، صدایش آرام تر و نگاهش متاثرتر شد.

زنی صبور که در تنگدستی و بیماری، خم به ابرو نیاورد و فرزندانش را با صبر و ایمان بزرگ کرد و حقیقتا یتیمی واقعی اش بعد از مادرش بوده است.