در این جنگ کی زده و کی می برد؟

ترور فرماندهان عملیاتی، هک پدافند و به شهادت رساندن جمعی از مردم و دانشمندان ضربه اول برای گیج کردن سیستم دفاعی کشور بود.

رژیم برای ضربه دوم روی قفل شدن لانچرها با هک و ریزپرنده ها متمرکز شده بود.

اما همه این ها مقدمه یک برداشت پیشینی بود: می زنیم و حمایت مردمی را همراه خواهیم داشت.

درست مثل مصاحبه های نتانیاهو و مثل پست های دختر پهلوی و پدرش برای دعوت اسراییل به حمله و تلاش های اینترنشنال و من وتو برای تفکیک حملات به مردم و جمهوری اسلامی.

جنگ اخیر صورت نظامی دارد.

اما باطنش یک چیز است: ناراضی سازی مردم و به قول خودشان تبدیل مردم به اسلحه و درگیری خیابانی و براندازی.

اما در مقابل چه شد؟ ساختار فرماندهی آسیب دیده به سرعت توسط فرماندهی کل قوا بازآرایی شد، پدافندها زودتر از موعد از هک خارج شدند.

آن چنان که اف35 صهیونیستی غافلگیرانه در تور پدافند گرفتار شد.

دومین ضربه این بود که مشت موساد هم زودتر از موعد باز شد.

شاید یک دلیلش ماجرای پهبادهای اوکراین در روسیه بود.

الگوی عملیاتی ریزپرنده ها لو رفت و اینجا باز رفع و حلش را جمهوری اسلامی به مردم سپرد.

اخبار و گزارش های مردمی، فعال شدن بسیج مردمی باعث شد یکی بعد از دیگری وانت ها و کارگاه های مرتبط با ریزپروازها کشف شود و بار عملیاتی موساد در ایران به مرور کاهش یابد.