درس های حکمرانی از سلوک مرحوم ابوترابی در دوران اسارت

سید علی حسینی طی یادداشتی همزمان با سالگرد درگذشت شهادت گونه مرحوم ابوترابی از آزادگان برجسته دفاع مقدس نوشت: در ابتدا با نقل خاطره ای از مجاهدت های مرحوم ابوترابی در دوران اسارت، به نکته ای کلیدی در حکمرانی برسیم.

پس از آزادی اسرا و شنیدن خاطرات آزادگان، بسیار از درایت، مدیریت و نقش ارزنده ایشان سخن به میان می آمد.

روزی با یکی از آزادگان گفت وگو می کردم و از او به صورت جدی پرسیدم که این نقش ویژه که موجب شده آزادگان با عشق و احترام از ایشان یاد کنند، چیست؟ البته برخی نیز نقدهایی وارد می کردند و می گفتند ایشان با بعثی ها روابط نزدیکی داشته است.

مرحوم ابوترابی در برابر دوگانه اکثریت و اقلیت چه کرد؟ آن آزاده چنین پاسخ داد: تا پیش از ورود آقای ابوترابی به اردوگاه اسارت، حدود 10 درصد اسرا بر این باور بودند که باید نماز جماعت برگزار کنیم، دعای کمیل و زیارت عاشورا بخوانیم و در برابر دشمن محکم بایستیم؛ همین مناسک موجب شکنجه و ضرب و شتم شدید آزادگان می گردید.

اما 90 درصد دیگر آزادگان حاضر نبودند به چنین تقابلی تن دهند و ترجیح می دادند با حفظ جان، زندگی دراسارت خود را بگذرانند.

آقای ابوترابی پس از ورود به اردوگاه، همه را گرد آورد و به آن اقلیت مذهبی و مقاوم گفت: اولویت ما این است که میان ما تفرقه نباشد؛ باید با هم باشیم.