کبوترهایی که در «بقیع» پیام رسان می شوند

زائران حرفهای زیادی در قبرستان بقیع دارند، اما زمان محدود است و حسرت همیشه برقرار،  پس اینجا هم دوباره کبوترها پیام رسان می شوند.

- زائران حرفهای زیادی در قبرستان بقیع دارند، اما زمان محدود است و حسرت همیشه برقرار،  پس اینجا هم دوباره کبوترها پیام رسان می شوند.

به گزارش خبرگزاری مهر ، در سکوت سپیده دمان مدینه، وقتی هنوز نسیم به نرمی گوش زمینیان را نوازش می کند، کبوتران سپید و خاکستری بر فراز بقیع پر می کشند.

آن ها بی صدا میان آسمان و خاک، میان دلتنگی و امید، میان آرامش و فقدان پر می زنند.

آرامشی که آن سوی دیوارهای بقیع جای گرفته، فقط برای کسانی مفهوم دارد که درد غربت را از جان و دل چشیده اند.

پرواز دسته های کبوتران مدینه، خاطره پر کشیدن دل های عاشق به سوی محبوسی های زمین و جاودان های آسمان است.

همین کبوترانند که هر بامداد بر بال وحی می نشینند و غم غربت اهل بیت را نجوا می کنند.

بال هایشان بوی تربت محمدی گرفته و چشمان شان رازهایی از هزاران زیارت ناگفته دارد.

آن ها در فضای پر رمز و راز بقیع، مرثیه خوان مظلومیت چهار امام و هزاران خاک نشین نام آشنایند.

این کبوترها، بی اختیار خاطره کبوترهای حرم امام رضا علیه السلام را در ذهن تداعی می کند.