شهید رازمیک داویدیان: وقتی دشمن در خاک ماست خیانت است که آدم خود را قایم کند

رازمیک به لباس سربازی اش افتخار می کرد.

به خاطر دارم که وقتی به مرخصی هم می آمد آن را از تن درنمی آورد و.

می گفت: «من هرگز حاضر نیستم این لباس را از تنم بیرون آورم چون در هر صورت من سرباز این مملکتم.

- رازمیک به لباس سربازی اش افتخار می کرد.

به خاطر دارم که وقتی به مرخصی هم می آمد آن را از تن درنمی آورد و.

می گفت: من هرگز حاضر نیستم این لباس را از تنم بیرون آورم چون در هر صورت من سرباز این مملکتم.

رازمیک داویدیان 21 سال داشت که در جبهه جنوب به شهادت رسید، در اواخر اردیبهشت 1360 یک سال پس از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران.

در خرداد آن سال خبرنگار زن روز به خانه پدر و مادر رازمیک رفت تا ضمن عرض تبریک و تسلیت به مناسبت شهادت این سرباز راه وطن، با خانواده اش درباره او به گفت وگو بنشیند.

آن چه در پی می خوانید حاصل همین دیدار است که به تاریخ 16 خرداد 1360 در زن روز منتشر شد: به گزارش خبرآنلاین، خانه کوچکی در شرق تهران بود، از مسافتی دور عکس های رازمیک را می شد بر در و دیوار و بر روی شیشه مغازه سر کوچه شان دید و در اتاقی که مدتی را در کنار خانواده اش به سر بردیم، عکس او در حالی که زنجیری با یک صلیب در پایین آن آویزان بود جلب نظر می کرد.

پدر شهید رازمیک داویدیان سخن گفتن از پسرش را با به خاطر آوردن کودکی و نوجوانی او آغاز کرده و گفت: رازمیک در سال 1339 �