روایتی از یک مهمانی مردمی با رمز «غدیر»

روز غدیر ایران میزبان مهمانی باشکوهی شد که بی نیاز از دعوت نامه، دل ها را فراخواند؛ جشنی مردمی که خیابان را به خانه و غدیر را به یک خاطره جمعی تبدیل کرد و نظیر آن مهمانی امسال هم در راه است.

- روز غدیر ایران میزبان مهمانی باشکوهی شد که بی نیاز از دعوت نامه، دل ها را فراخواند؛ جشنی مردمی که خیابان را به خانه و غدیر را به یک خاطره جمعی تبدیل کرد و نظیر آن مهمانی امسال هم در راه است.

مجله مهر : آن روز، تهران از بامدادش رنگ دیگری داشت.

کسی با فراخوان رسمی دعوت نشده بود، اما انگار دل ها از قبل دعوت نامه را دریافت کرده بودند.

از همان ساعت های اول، خیابان منتهی به امام حسین (ع) آرام آرام نوای و حال و هوای متفاوتی داشت؛ از صدای خنده بچه ها تا همهمه ی موکب داران، صدای طبل هایی می کوبیدند.

بوی گلاب و نبات مثل نسیم خوش بهاری به هر کوچه و خیابان سرک کشیده بود.

مسیر 10 کیلومتری از میدان امام حسین (ع) تا آزادی، کم کم شبیه هیچ خیابانی در این شهر نشد؛ شبیه هیچ تجربه ی تکراری نبود.

این جا البته خیابان بهانه بود، اصل ماجرا انسان ها بودند؛ آدم هایی که آمده بودند نه فقط برای جشن، بلکه برای بودن در کنار هم.

هر چند قدم، موکب ها سور و سات جشنی عظیم را برپا کرده بودند زنی با دستان آردی اش که معلوم بود نان پخته شیرینی پخش می کرد.