بیعتی دوباره با وطن!

روز غدیری که بوی مقاومت می داد، مردم با پرچم در دست و شعاری از دل آمدند؛ تا در میانه جنگ، یکصدا، عهدی تازه با ایران ببندند.

- روز غدیری که بوی مقاومت می داد، مردم با پرچم در دست و شعاری از دل آمدند؛ تا در میانه جنگ، یکصدا، عهدی تازه با ایران ببندند.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله: ساعت از هشت شب گذشته و مترو مثل همیشه شلوغ است.

اما این شلوغی با تمام شلوغی های قبلی فرق دارد.

این جا، در هر گوشه، صدای حیدر، حیدر به گوش می رسد.

زنی سرگروهی مردم را برعهده دارد و شعار می دهد: مرگ بر اسراییل! و پشت سرش، زن و مرد تکرار می کنند.

گمان می کنی که شلوغی تمام شده، اما نه، این طور نیست! در هر واگن، یک نفر پرچم را به دست گرفته و بی وقفه شعار می دهد.

کنارم، خانمی ایستاده که با لبخند می گوید: هیچ وقت چنین جشن و راهپیمایی ای به دلم ننشسته بود.

جشن عید غدیر امسال، واقعاً خاطره انگیز شد.

سرم را تکان می دهم تا نشان دهم که حرفش را تأیید می کنم و او ادامه می دهد: این جنگ شاید یک چیز خوب داشت؛ آشتی مردم با هم.

آشتی آدم ها با همدیگر.

حتی دوستانی که سال ها قهر بودند، حالا با هم حرف می زنند.

امروز من با دوستی بودم که ده سال پیش شماره همدیگر رو از گوشی هایمان پاک کرده بودیم.