صفی که زمان را می بلعد؛ روایت بی کرامت یک کالای گران

در صف گوشت، چیزی به نام تفاهم یا گفت وگو شکل نمی گیرد.

آنچه هست، سکوتی است مملو از سوء ظن، نگاه های پرتنش  و گاه برخوردهای پنهان یا آشکار.

- در صف گوشت، چیزی به نام تفاهم یا گفت وگو شکل نمی گیرد.

آنچه هست، سکوتی است مملو از سوء ظن، نگاه های پرتنش  و گاه برخوردهای پنهان یا آشکار.

      عصر ایران؛  محسن سلیمانی فاخر- در شهر، بعد  از طلوع خورشید، ساعت 7 تا 9 صبح، صف هایی کشیده می شوند که طولانی است.

     مردم، زن و مرد، پیر و جوان،بازنشسته و کارمند با امیدی در دل و خستگی در چشم، پشت درِ فروشگاه های عرضه گوشت تنظیم بازار می ایستند؛ نه برای خرید فراوان، بلکه برای گرفتن سهمیه ای که شاید حتی تا ماه  بعدی هم کافی نباشد.

   گرانی گوشت در بازار آزاد، این صف ها را طولانی تر کرده است.

با قیمت هایی که برای طبقه متوسط به بالا هم ترس ناک شده، برای بسیاری، تنها امید دست رسی به گوشت، همین توزیع دولتی است.

اما آنچه توزیع می شود، کمتر از نیاز است.

صف ها زیادند، گوشت کم  و نارضایتی در حال جوشیدن.

   در این میان، بی عدالتی تنها در میزان عرضه نیست.

برخی فروشگاه ها گوشت را پنهان می کنند تا بعدتر گران تر بفروشند.

     بعضی به مشتری های آشنا سهم بیشتری می دهند.