فراموش شدگان بوگر؛ کودکانی که درس را با ترس می آموزند!

در روستای بوگر از توابع شهرستان خانمیرزا، تحصیل نه تنها حق مسلم کودکان نیست، بلکه تجربه ای است پرمخاطره، آمیخته به ترس، رنج و بی توجهی.

جایی که مدرسه با دیوارهای پوسیده، - فراموش شدگان بوگر؛ کودکانی که درس را با ترس می آموزند! ایسنا/چهارمحال و بختیاری در روستای بوگر از توابع شهرستان خانمیرزا، تحصیل نه تنها حق مسلم کودکان نیست، بلکه تجربه ای است پرمخاطره، آمیخته به ترس، رنج و بی توجهی.

جایی که مدرسه با دیوارهای پوسیده، سرویس های غیربهداشتی و کلاس های بی تهویه، بیشتر به پناهگاهی ناامن شبیه است تا فضای یادگیری.

کودکان این منطقه، هر روز با خطر عقرب، گرمای سوزان و جاده ای لغزنده پا به مدرسه می گذارند؛ و ترس، نخستین چیزی است که پیش از حروف الفبا می آموزند.

به گزارش ایسنا، آن جا که کوه به خاک می رسد و صدای رود در باد گم می شود، روستایی وجود دارد با مدارسی محروم، کلاس هایی که سقف شان به آسمان شکایت دارد و کودکانی که روی نیمکت های زنگ زده، الفبا را می نویسند.

در بوگر، بچه ها زنگ تفریح را با خنده به خاطر نمی آورند؛ زنگ ها اینجا، بیشتر شبیه هشدارند.

هشدار برای مارهایی که از شکاف دیوار بالا می روند، برای بوی نا گرفته از سقف فروریخته، برای سرویس های بهداشتی بسته و برای مینی بوسی که می تواند هر لحظه واژگون شود.