غدیر؛ تقابل سنت های مردمی و آیین های حکومتی

آنچه این روزها به عنوان نقد اجتماعی جشن ملی میهمانی غدیر مطرح می شود، کمرنگ کردن جشن های محلی است اما مشاهدات دال بر عدم ملازمه این دو امر با یکدیگر است.

- یک ژوهشگر حوزه دین و اندیشه گفت:آنچه این روزها به عنوان نقد اجتماعی جشن ملی میهمانی غدیر مطرح می شود، کمرنگ کردن جشن های محلی است اما مشاهدات دال بر عدم ملازمه این دو امر با یکدیگر است.

به گزارش خبرگزاری مهر سید علی موسوی، پژوهشگر حوزه دین و اندیشه، در رابطه با مهمانی 10 کیلومتری عید سعید غدیر خم یادداشتی را در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد.

متن یادداشت به شرح زیر است: الذین ان مکناهم فی الأرض أقاموا الصلوه عبادی تر از مناسک نماز در شرایع الهی نمی توان یافت.

اقامه کردن این شریعت نیز به عهده حاکمیت گذاشته شده است.

جالب آن که قرآن کریم آنگاه که به قسط می رسد بیان می دارد لیقوم الناس بالقسط (تا مردم خود عدالت را برپا کنند) اما هنگامی که به نماز می رسد، ویژگی افرادی که سلطه پیدا کرده اند را بر پا کردن مناسک نماز بر می شمارد.

در همه فرهنگ های طول تاریخ و حتی در دنیای مدرن، ساخت مناسک مهمترین نقطه ورود فرهنگ سازان به بافت زندگی عمومی است.

با وجود اولویت عدالت در کارکردهای حاکمیت اسلامی اما از منظر ابزار تحقق این امر، مهمترین وظیفه حاکمیت اسلامی، اقامه فرهنگ الهی است.